De begraafplaats is ontworpen door Reginald Blomfield, ze begraafplaats vormt samen met de ernaast liggende Potijze Chateau Lawn Cemetery één geheel, enkel gescheiden door een niveauverschil en een pad. De gezamenlijke oppervlakte van beide begraafplaatsen is ongeveer 3985 m² en ze worden rondom begrensd met een bakstenen muur. De begraafplaats is bereikbaar langs een pad van 55 m, dat tussen de huizen verscholen ligt. Langs dit pad bereik je ook het 150 m noordwestelijker gelegen Potijze Chateau Wood Cemetery.

De begraafplaats lag in het domein van het kasteel dat de Britten White Chateau noemden. Niettegenstaande dat het kasteel dikwijls artilleriebeschietingen te verduren had, was het ingericht als een Advanced Dressing Station (medische post). De gewonden die het niet haalden werden hier dan begraven. Tijdens de Tweede Slag om Ieper (voorjaar 1915) waren er ook de hoofdkwartieren van de 27ste divisie gevestigd. Op de eerste verdieping was een observatiepost ingericht. Als gevolg van het Duitse lenteoffensief werd het kasteel in de zomer van 1918 grondig vernield. De begraafplaats werd gebruikt tussen mei 1915 en september 1918. Toen de oorlog ten einde was lagen er 241 doden begraven. Na de oorlog werden nog slachtoffers vanuit de omliggende slagvelden toegevoegd.

Er liggen 478 slachtoffers begraven waaronder 112 die niet geïdentificeerd konden worden.
Er worden 399 Britten (106 onbekend), 25 Australiërs (3 onbekend), 49 Canadezen (2 onbekend), 2 Nieuw-Zeelanders, 1 Zuid-Afrikaan, 1 Fransman en 1 onbekende Duitser herdacht.

Voor 12 slachtoffers werden Special Memorials Known to be buried in this cemetery opgericht omdat hun graven niet meer gelokaliseerd konden worden en men aanneemt dat ze zich onder de onbekenden bevinden.

De Franse kapitein Raoul Johnston sneuvelde op 14 mei 1915 in de omgeving van Railway Wood (naast de spoorweg Ieper-Zonnebeke). Hij was verbindingsofficier bij de Britse 1st Cavalry Brigade. Hij ligt begraven onder een Frans grafkruis.